Üriner inkontinans (Üİ) ve pelvik organ prolapsusu (POP) sıklıkla birlikte görülen, genelde ileri yaşa ait jinekolojik sorunlardır. Altta yatan en önemli neden pelvik taban yetmezliğidir. Ortalama yaşam süresinin uzaması ve daha kaliteli bir yaşam arzusu, orta ve ileri yaş grubu kadınların sağlık sorunları içinde önemli bir paya sahip olan ve pelvis tabanı yetmezliğinden kaynaklanan şikayetler gittikçe artan oranda hastaları tıbbi yardım aramaya yönlendirmektedir.
Hastalarda Tanı Yöntemleri
Hastaların şikayetleri üriner sistem, gastrointestinal sistem, seksüel disfonksiyon olarak kendini gösterebilir. En sık üriner sistem şikayetleri içinde idrar kaçırma yer almaktadır. İdrar kaçırma karın içi basınçın artığı durumlarda olabildiği gibi aniden idrara çıkma hissini sonrasında meydana gelebilmektedir. Gastrointestinal sistem şikayetleri içinde defekasyon zorluğu, gaz ve gaita tutamama, tam boşalma hissinin olmaması gibi durumlar olabilmektedir. Seksuel şikayetler içinde ise ilişki yapamama, ağrılı ilişki, orgazm olamama ve ilişki esnasında idrar kaçırma gibi yakınmalar olabilir.
Fizik muayene jinekolojik inceleme, pelvik organ prolapsusunun derecelendirilmesi, boney testi, pelvik taban kaslarının durumunun ortaya koyulması ve nörolojik muayeneyi içermelidir.
Laboratuvar aşamasında ise ped testi, q tip test, postvoiding residue idrar volüm ölçümü, tam idrar tetkiği, idrar kültürü ve ürodinamik testler yer alır. Hastanın durumuna göre sistoskopi, ultrason, mrg ve elektrofizyolojik çalışmalar planlanabilir.
Hastalığın tedavisi hastanın şikayetleri ve fizik muayene bulgularına göre planlanır. Tedavide hem medikal hemde cerrahi alternatifler mevcuttur.
Pelvik taban defektlerinde tedavi cerrahidir. Abdominal veya vaginal yol ile cerrahi yapılabilir. Cerrahide temel yaklaşım mevcut olan defektin kapatılmasına yöneliktir. Cerrahinin boyutları hastanın genel durumu, seksüel hayatı ve beklentilerine göre şekillendirilebilir.
Üriner inkontinans tedavisinde ise inkontinansın tipi önem taşımaktadır. Cerrahi planlanmadan önce kilo verme, sıvı alımı kontrolü gibi yaşam tarzı değişiklikleri ile kegel egzersizleri, biofeedback, vaginal konlar, ems, mesane eğitimi, alfa adrenerjik stimulanlar, antikolinerjik ajanlar, myorelaksanlar, östrojen replasmanı gibi medikal yöntemler kullanılabilir. Cerrahi olarak abdominal ve vaginal yaklaşımlar mevcuttur. Cerrahi yöntem hastanın durumu, doktorun tecrübesine göre değişkenlik gösterebilir. Cerrahinin temel amacı ise mesane boynunun desteklenip artmış intravesikal ve intraabdominal basınç halinde idrarın tutulabilir hale getirilmesidir. En sık kullanılan cerrahi yönterler arasında Burch operasyonu, TVT (transvaginal tape), TOT (transobturator tape), İVS(intravaginal sling) yer almaktadır. Mevcut cerrahi işlemlerin hepsi aynı amaca yönelik olup hangisinin yapılacağı cerrahın deneyimi ile ilgilidir.
